Fincancı Katırları

– Fincancı Katırları                                                                               

            23.12.1933

Nasrettin Hoca bir gün bazı alametleri kendinde gördüğü için öldüm zannetmiş ve defnedilmesini istemiş… Eşi dostu göz yaşları dökerek bu son hizmeti de esirgememişler ve hocayı diri diri gömmüşler… Hoca bir müddet yattıktan sonra canı sıkılmış… Biraz yalınkat örtüldüğü anlaşılan mezardan dışarı çıkmış… O sırada oradan fincancı katırları geçiyormuş.. Hocayı bembeyaz kefenle mezardan çıkarken görünce ürkmüşler ve tabii sırtlarında taşıdıkları ne kadar fincan, tabak ve züccaciye varsa kırılmış… Bu zararı gören fincancılar da hocayı bir temiz dövmüşler… Dayağı yedikten sonra Akşehir’e avdet eden hocayı dostları gördükleri zaman hayret etmişler.. Nereden geldiğini sormuşlar, hoca tereddütsüz cevap vermiş:

— Ahiretten..

— Yaaaa! Ee oralarda ne var ne yok?.. Diye soranlara da:

— Vallahi efendim, fincancı katırlarını ürkütmezsen hiç bir şey yok…