Hocanın Keçisi

21.05.1954

Hocanın keçisi kaybolmuş… Konu-komşu adamın başına üşmüşler:

— Nereye koydundu?

— Avluya…

— Kapıyı kapadın mı idi?

— Evet!

— Kilitledin mi idi?

— Hayır…

— Gördün mü yaptığını.. Kapısız bıraktın, kaçtı…

— Canım keçi kapı açar mı?

— Sen onu bırak… Kimseye de tenbih ettin mi, göz-kulak olsun diye?

— Hayır… Lüzum görmedim…

— Hah! Gördün mü… Hiç insan eşine dostuna bizim keçiye mukayyet olun demez mi?

— Aklıma gelmedi.

— Bari yem vermiş miydin?

— Çarşıdan dönüşte verecektim..

— Hah! Aç bıraktın… Falan filân yaptın da filân falan oldu.

Hepsini dinlemiş… Dinlemiş… Mâsum gözleriyle karşısındakilere bakmış:

— Yahu! Şu söylediklerinizin hepsi doğru ve bütün gaflet, hatâ bende olsa bile… benim keçiyi alanın hiç de mi payı yok?. İnsaf edin!. Demiş.