Bizim konferansı dinlerken! (Tan)

Tan

Yayın Tarihi: 16.06.1938

Sayfa: 3

FELEK

Bizim Konferansı Dinlerken!

Yazan: B. FELEK

Evvelki gün Fatih Halkevi nâmına radyoda bir konferans verdim.

Eski spor hatıralarının yâdından ibaret olan bu görüşmenin tabiî hiç bir ilmî kıymeti yoktu. Sadece bir hikâyeden ibaretti.

Doğrusunu söylemek lâzım gelirse dinleyicileri mütehassıslardan (uzman kişilerden)mürekkep olmıyan böyle popüler görüşmelerde teknik ve ilim yollarına sapmak dinleyiciyi sıkmaktadır. Evvelce de dediğim gibi ders şeklindeki konferansları dinlemiyorlar, düğmeyi çevirip başka yerde bir müzik araştırıyorlar. Halbuki maksat dinletmektir. Bunun için de anlatılan şeyin dinleyiciyi sıkmamasına dikkat etmek lâzımdır. Üst tarafı ikinci plânda kalır.

Londra radyosunda meselâ seçilen konferans mevzularına bakıyorum: Son derece cazip şeyler. Meselâ:

— Hindistan’da Çengal denilen yabani ve vahşi yerlerde hayat nasıldır?

— Trafalgar muharebesinin tafsilâtı…

Bunları da anlatırken meselâ bir aslan hikâyesi, aslan sesi ve çalı çatırtısı gibi sahneyi canlandıracak ve kumanda sesleri ve top gürültüleri gibi hikâyeye hayat verecek şeyler ilâve ediyorlar.

Bizde bunlar yapılamasa bile Eşref’in (Eşref Şefik) yahut Sait Çelebi’nin görüşmesi gibi tabiî ve ıkınmadan söylenen sözleri rahat dinleyebildiğim için ben de o yolda gitmek istedimdi.

Bizim evde de tesadüfen beni dinlemişler. Tesadüfen diyorum. Çünkü konferansım olduğunu eve söylemiye unutmuştum.

Bahçede konferansımı dinlemek için toplanan hanemiz halkını o şekilde gören emektar ve ihtiyar bahçıvanımız Mihalaki usta, gülümsiyerek sormuş:

— Bu herif de kim Allah aşkına! Neler yumurtluyor?

Tabiî gülmeden kırılmışlar. Bana anlattıkları zaman ben de güldüm.

Gerçi bütün konferansçılar hakkında:

— Ne söylüyor bu herif? Hitabı mukadderdir. Lâkin kendi evinde ve kendi adamı tarafından olursa pek güzel oluyor. Darısı dostlar başına.