Sahte yüzük! (Milliyet)

Milliyet

Yayın Tarihi: 17.11.1930

Sayfa: 4

FELEK

Sahte yüzük!

Her gün işittiğimiz, duyduğumuz bir iş var: Bir babayani kadın etrafına baktıktan sonra çekine çekine yanımıza sokulur ve hazin bir sesle söylemeğe başlar.

—Evlâdım azıcık beni dinle! Şu yüzüğe bakar mısın?

Tek taşlı bir yüzük gösterir. En aşağı beş altı yüz lira eder. O devam eder..

— Oh yavrum pek sıkıldım, hastam var.. Şu yüzük baba yadigârı… Ne eder bilmem. Elli altmışa vereceğim. İsterseniz siz alın! Bir helal süt emene düşsün istiyorum. Arzu ederseniz muhammine (değerli malların, objelerin gerçek değerini tayin etmekle görevli kişi) götürelim…

Siz, 500 liralık bir yüzüğün 50 liraya alabilmek ihtimalini görünce işi muhammine aksettirmek istemiyorsunuz ve aşağı yukarı bir pazarlıkla meselâ 40 liraya kapatıyorsunuz. Kelepir bir mal almış adamların sevinci ile hemen elmastan anlıyan birine müracaat ediyor ve yüzüğün yalancı olduğunu anlayınca kaskatı kalıyorsunuz. Tabiî ilk işiniz polise müracaat oluyor.

Sizi kafese koyanı ya buluyor, ya bulamıyorlar! lâkin size kimse sormuyor.

— Ya efendi, bu yüzük sahte olmasaydı, 500 liralık malı 40 liraya alsaydınız arada içine oynattığınız 460 lira helâl bir kazanç mı olacaktı? Buna cevap verilemez..

Anlatmak istediğim bu değildir. Böyle sahte elmas satanları yakalayıp tecziye ediyoruz (ceza verme). Ya bizim içimizde cevher diye her gün halka neler sürenler var; onlara neden ağız açmıyoruz?

Bana iyi bak!

Kendini methetmek sadedinde söz söyleyen bir arkadaş sözünü döndürdü dolaştırdı ve kendine getirdi.

— Sen bana öyle hor bakma! dedi, ben gözü açık adamım.

Cevap verdim.

— Çekmece gözü gibi mi?

FELEK